Cas en Lea
Jouw vakantievriendjes op Casale il Sogno
Alles wat we doen en bedenken op Casale il Sogno is om jullie als ouder een relaxte en onbezorgde vakantie te bezorgen. Samen met Cas & Lea hebben we heel veel leuke momenten bedacht om de kids heerlijk te vermaken terwijl jullie genieten van een drankje van de bar. We gaan knutselen, organiseren een pannenkoekenfeest, lezen een verhaaltje voor het slapengaan, doen misschien een klein dansje en hebben heel veel lol samen.
Hoe Cas & Lea op de Casale zijn komen wonen, dat lees je hier. Hoe leuk om het voor te lezen aan de kinderen, dan is de vakantie thuis alvast begonnen!
Het verhaal van Cas & Lea;
“Hallo Cas” zegt Lea.
“Hallo Lea” antwoordt Cas.
“Wat ben je aan het doen?” vraagt Lea.
“Ik denk terug aan hoe wij op Casale Il Sogno kwamen” zegt Cas..
“Nou… dat was nog eens een avontuur” vult Lea aan.
Heel lang geleden, in een donkergroen bos hier heel ver vandaan, woonde een hondenvolk.
Het hondenvolk bestond uit allemaal hele grote, hele mooie, witte honden. Het waren hele
lieve honden en ze hadden allemaal een heerlijk zachte witte vacht. Dat was ook het eerste
wat opviel als je ze zou zien. Maar wat er ook opviel aan de honden…ze waren heel nieuwsgierig.
Hoewel ze in het donkere groene bos woonden, gingen ze heel vaak op onderzoek uit.
De honden liepen door heel Umbrië, zo bezochten ze de mooie stad Citta di Castello en liepen
over de hoge oude stadsmuren. Ze bezochten de sprookjesachtige stad Assisi met de
heuvelachtige en smalle straatjes. Ze gingen zwemmen in het Lago di Trasimeno en
zwommen naar de kleine mysterieuze eilandjes om ook daar weer nieuwe dingen te
ontdekken. Maar na elk avontuur keerden ze terug naar het donkere groene bos, want nergens voelden ze
zich zo thuis als daar. De honden konden maar een paar keer per jaar hun avonturen beleven.
Want de honden moesten altijd uitrusten van hun avonturen. En daardoor hielden ze
meerdere keren per jaar een soort winterslaap. Dan sliepen de honden wel 3 maanden achter
elkaar.
Tussen al die honden, waren twee jonge hondjes en die vonden het maar wat saai om al die
maanden te slapen en naar al dat gesnurk te moeten luisteren. Ze wilden graag op avontuur
en niet meer in het donkere groene bos blijven. Ze wilden liever altijd op onderzoek uitgaan en
nieuwe plekken ontdekken.
Op een dag toen alle andere honden sliepen gingen de 2 jonge hondjes alleen op avontuur.
Ze kwamen bij een stadje dat Gubbio heette en waren hier nog niet eerder geweest. Gubbio is
een stad vol met gekke mensen. Ze maken van de meest kleine dingen een groot feest en ze
hebben de mooiste betoverende gebouwen die je al van verre kan zien liggen. Het
fantastische stadje is tegen een berg gebouwd. Je kan er geweldige straatjes bekijken en het
uitzicht is oogverblindend.
Maar toch was het een beetje saai voor die 2 jonge hondjes om alleen maar huizen en
straatjes te zien. Ze waren opzoek naar avontuur!
Opeens zagen de hondjes kinderen dansen. Ze dansten om een fontein heen en zongen een
liedje. Wat was dat een vrolijke boel. De kinderen gingen een winkel binnen en kregen daar
een papiertje, het leek wel een diploma. Ze kregen het papiertje van een heel mooi meisje,
met hele heldere bruine ogen en heel mooi, lang, blond haar.
De twee hondjes vonden het fantastisch om te zien en bleven wel uren kijken.
Langzamerhand werd avond en het meisje sloot de winkel af en ging op pad. De 2 kleine
hondjes besloten om het meisje te volgen. Het was een lange weg die het meisje moest rijden
en de hondjes vonden het lastig om haar bij te houden. De lange weg ging helemaal naar een
dorpje dat Pietralunga heet. Ze zwierven door het bos en kwamen uit bij een mooie en
gezellige boerderij. Er liepen allemaal kleine mensjes rond, maar er waren ook grote mensen.
En iedereen, echt iedereen, had lol met elkaar. De kleine hondjes keken van een afstandje toe.
Wat hadden die mensen het naar hun zin, wat een feest om naar te kijken “Konden wij maar mee doen met de spelletjes, met
de tafeltennis en konden wij maar spelen in de zandbak of zwemmen in het zwembad." verzuchte het oudste hondje….
De hondjes werden een beetje triest…Opeens hoorden ze een stem.
“Dat heet vakantie” zei de stem.
“Wat is dat vakantie?” zeiden de hondjes in koor.
“Vakantie is dat je helemaal niets hoeft, dat je allemaal leuke dingen doet en allemaal lekkere dingen eet.
Vakantie is leuke herinneringen maken met familie en vrienden.”
“Wie zijn jullie eigenlijk?” vroeg de stem.
“Wij zijn Cas en Lea. Wij komen hier ver vandaan, van het donkere groene bos.”
Zeiden de hondjes. “Maar wie ben jij?” Vroegen ze.
“Ik ben Cis! Ik ben een stekelvarken. Ik woon hier in de bossen van Pietralunga.
Maar ik kom hier graag kijken naar de mensenkinderen, omdat die zoveel lol hebben”
“Hallo Cis!” zei Lea.
“Hoe word je zo’n mensenkind?” vroeg Lea.
“Ik zou ook zo graag in dat zwembad zwemmen en op de trampoline spingen” zuchte Cas.
“Dat mogen wij niet. ” Zei Cis en hij keek een beetje sip.
“Alleen de mensen en de mensenkinderen mogen dat.
”En vervolgde hij: “Een mensenkind is iemand met grotere mensen die voor hun zorgen en
ze wonen in een huis en niet in een bos.” “Dat hebben wij allemaal niet. ” Zei Lea met een zucht.....
“In Gubbio is een speciale fontein waar mensenkinderen om heen dansen. Ik heb weleens gehoord dat
het een toverfontein is. ” Vertelde Cis.
“Misschien kunnen jullie daarheen gaan en om heen de fontein heen dansen. Wie weet worden jullie ook
mensenkinderen.” “Die kennen wij!” zegt Cas. “Laten we erheen gaan!”
Cas en Lea gingen met Cis de hele lange weg terug naar de fontein. Ondertussen was
het alweer de volgende dag geworden en was de zon net opgekomen.
Toen Lea, Cas en Cis bij de fontein stonden keken ze elkaar aan. “Maar wat moeten we nu zingen?” vroeg Lea.
“Iets van K3?” grapte Cas. “Neeeee..” zei Lea
“We moeten iets zingen zodat we mensenkinderen worden.!”
En Lea begon…
“Wat fijn, wat fijn om op vakantie te zijn. Wat fijn, wat fijn om mensenkinderen te zijn. ” Vulde Cas aan.
Cas en Lea zongen en dansten om de fontein. Het was zo’n vrolijke boel en Cis die op de fontein zat danste en lachte mee.
Voor de lol spetterde hij met zijn stekels Cas en Lea nat.
En toen opeens.... poef.. kwam er een lichtflits
en veranderden Cas en Lea in……..
“Wat gebeurt er nu!” Klonk er vanuit de winkel. En het mooie blonde meisje kwam vanuit de
winkel naar buiten gelopen. “Wie zijn jullie? Waar is jullie huis? Waar zijn jullie ouders?’ vroeg het meisje.
“Ouders?” vroeg Lea.. “die hebben wij niet, we zijn maar honden”
“Nou jullie zien er niet uit als honden.” Lachte het meisje.
“Jij hebt toch echt een jurkje aan en een lange paardenstaart. En jij, jongetje, hebt een groen t-shirt en een krullenkopje!”
En in de weerspiegeling van de winkelruit, zagen Cas en Lea zichzelf. Twee mensenkindjes en een stekelvarken! Het was gelukt! De fontein kon echt toveren!
Maar nu....want een mensenkindje heeft grote mensen die voor ze zorgen en wonen in een huis had Cis verteld..
Cas en Lea vertelden hun verhaal aan het mooie meisje. Het meisje luisterde aandachtig en
haar ogen werden steeds groter, wat konden ze nu doen?
Opeens kreeg het meisje een idee! Ze zei; “Mijn ouders hebben net Roma en Firenze, twee poesjes een thuis gegeven.
Misschien hebben ze nog ook nog wel ruimte voor twee kindjes.”
Cas, Lea, Cis en het meisje gingen weer terug naar Pietralunga en stelde zich voor aan de
papa en mama van het mooie meisje. Ze kregen ranja en lekkere koekjes en ze vertelden het
hele verhaal vanaf het hondenvolk tot aan de fontein. Ze vertelden dat zij ook herinneringen
wilden maken, maar dat zij geen ouders hebben en geen huis… De ouders van het meisje
sloten Cas en Lea direct in hun harten. Ze zeiden: “Natuurlijk mogen jullie hier komen wonen.
Hier op Casale Il Sogno. Wij zullen jullie familie zijn en samen met alle kindjes die hier op
vakantie komen zullen wij wel duizenden herinneringen gaan maken.”
En zo zijn Cas en Lea op Casale Il Sogno komen wonen. En als je geluk hebt dan kan je soms enkele honden van het hondenvolk zien. Zij komen dan even een bezoekje brengen aan Cas & Lea.
